بنا به گزارش کارشناس انجمن های علمی دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان، حمیده روشنی دانشجوی رشته مهندسی آب این دانشگاه به عنوان مخترع دستگاه سرریز آبیاری کرتی، گفت، یکی از روش های آبیاری سطحی، آبیاری کرتی می‌باشد که این روش مشکلاتی از قبیل هدر رفت آب و مخصوصاً سختی کار برای کشاورزان را به همراه دارد وکشاورز مجبور است برای هدایت آب در مزرعه از کرتی به کرت دیگر تمام وقت چه روز و چه شب در زمستان و یا تابستان در مزرعه بماند تا مزرعه آبیاری شود. درجایی که خود زندگی می‌کنم بیشتر برای آبیاری مزارع از روش غرقابی استفاده می کنند. یکی از روش‌های آبیاری غرقابی، آبیاری به روش سنتی کرتی است. در این روش برای هدایت آب از یک کرت به کرت دیگر، بندهایی خاکی بین کرت ها وجود دارد که کشاورز برای بردن آب از یک کرت کوچک به کرت بعدی باید از مرکز بند خاکی، به کمک بیل خاک را به اندازه ۴۰ سانتی متر بردارد و یک سر ریز پلاستیکی یا گونی نصب کند به طوری که بین همه کرت‌ها ارتباط برقرار باشد و آب به کمک آن وارد کرت بعدی شود. این سرریزهای پلاستیکی بعد از برداشت محصول در زمین باقی می ماند و باعث ضرر رساندن به محیط زیست می شود و در شخم گیر می کند. همچنین ارتفاع آب بر روی این سرریز در همه کرت ها استاندارد تنظیم نمی‌شود و بیشتر مواقع بر اثر فشار آب کنده می‌شود و کشاورز مجبور است سر ریز جدید ی را جایگزین کند. نکته دیگر این است که کشاورز مجبور است برای کشت بعدی از پلاستیک های جدید استفاده کند. بدین ترتیب برای هر کشت کلی هزینه صرف خرید این پلاستیک ها و پرداخت هزینه های کارگری برای نصب آنها در زمین می شود و مهمتر اینکه باید کشاورز موقع آبیاری در زمین باشد و طول زمین را برای آبیاری چند بار بپیماید. به همین دلیل تصمیم گرفتم تا دستگاهی را طراحی کنم که مرزعه را به طور خودکار آبیاری کند بدون اینکه به نیروی کارگر نیاز باشد و مشکلات بعدی را نیز به همراه نداشته باشد. این دستگاه با قابلیت خودکار آبیاری با اعلام به موقع زمان بازو بسته شدن دریچه ها و هدایت آب روان شده به داخل کرت ها, هم از هدر رفت آب جلوگیری می کند و هم اینکه دیگر نیازی نیست کشاورز تمام وقت سر زمین بماند تا مزرعه آبیاری شود و همچنین قادر به پخش یکنواخت کود و سم های محلول به طور خودکار در مزرعه می باشد و به محیط زیست آسیب نمی رساند.
این دانشجوی انجمن علمی آب در مورد ثبت این اختراع نیز گفت، این دستگاه در انجمن علمی مهندسی آب دانشگاه ولی عصر(عج) رفسنجان ساخته شد و با حمایت معاونت فرهنگی و اجتماعی و کارشناس انجمن های علمی و این دانشگاه، کار ثبت اختراع این دستگاه بعد از دو سال در اوایل شهریور ۹۹ به اتمام رسید و گواهینامه ثبت اختراع آن دریافت شد.
